Po niemal roku powrocilismy do rajskiej Samaipaty. Tym razem nie mielismy w planach zwiedzania (a zostalo nam jeszcze tak wiele do zobaczenia!), lecz wizyte u sympatycznej pary rodakow, ktorych poznalismy kilka miesiecy temu w Santa Cruz. Wybieralismy sie do nich jak sojki za morze – a to padalo, a to bylo zimno, a to bylismy zbyt zmeczeni, ale w koncu przyszedl czas, kiedy powiedzielismy sobie ‘teraz albo nigdy’. A musicie wiedziec, ze nie tak latwo jest do nich dotrzec! Marzyliscie kiedys o domku w gorach, posrodku pol i lasow? Z dala od balangujacych sasiadow, glosnych placow budowy i wiecznie szczekajacych psow? Wlasnie tam sie wybieralismy:)
Podroz z Santa Cruz do Samaipaty zajmuje okolo 2.5 godziny, ale z powodu zlego stanu drogi trzeba bylo jechac wolniej. Po tegorocznych rekordowych opadach deszczu w wielu miejscach powstaly osuwiska, po ktorych ostaly sie jeszcze dziury w nawierzchni, konary drzew i glazy na poboczach. Tuz przed miasteczkiem musielismy skrecic w waziutka piaszcysto-blotna ‘zakrecona’ droge ‘polna’, gdzie niezastapionym okazal sie telon z karta Entela, jedynego dzialajacego w tym rejonie operatora sieci komorkowej i najlepszego przyjaciela turysty w Boliwii.
I oto, za gorami, za lasami, za siedmioma rzekami i po kilku dluzacych sie chwilach natknelismy sie na maly domek, w ktorym zastalismy usmiechnietych gospodarzy, ich goscia z Polski oraz trzy szczeniaki, dwa koty i kilka kaczek:) Kilka nastepnych godzin spedzilismy na rozmowach o zyciu, jedzeniu pysznego obiadu, popijaniu czerwonego wina, glaskaniu szczeniakow, spacerze po gorach i oddychaniu swiezym powietrzem. Ciezko bylo opusczac to doborowe towarzystwo i tak piekne miejsce, ale nie chcielismy wracac do miasta po ciemku. Cos mi sie jednak wydaje, ze jeszcze powrocimy do Samaipaty!
***
After nearly a year, we returned to paradise of Samaipata. This time, we had no plans to explore its wonders (and there is so much to see!), as we were going to visit the nice Polish couple we met a few months back in Santa Cruz. We’ve been thinking to see them much earlier, but it was always raining or it was cold, or we were too tired. And you must know that it isn’t easy to get to their home! Have you ever dreamt of living in a cosy little house up in the mountains, in the middle of nowhere, surrounded by fields of potatoes and forest? With no partying neighbours, noisy building sites and always barking dogs? That’s where we were going:)
Travelling from Santa Cruz to Samaipata takes about 2.5 hours, but due to bad road conditions we had to drove much slower. Recent landslides, after this year’s record rainfall, left holes in the asphalt, boughs of trees and rocks on the roadside. To get to our friends we needed to make a detour from the main road and follow narrow and curvy dirt road. I must say, the Entel phone, the only mobile network that works in the area, turned out to be our salvation. That’s why Entel is the tourists’ best friend in Bolivia.
And there it was at last – behind the mountains, the forests and the seven rivers, after a few long moments – a little house with smiley hosts, their guest from motherland and three cute pups, two cats and a couple of ducks :) We spent the next few hours on talking about life, eating tasty dinner, sipping red wine, cuddling pups, walking in the mountains and enjoying the fresh air. It was hard to leave the lovely company and their beautiful place, but we did not want to go back to the city after dark. But guess what? We are planning to visit Samaipata again:)
B O L I V I A in my eyes 